،نوری از پیشانی آن حضرت لامع بود و بوی مشک از ایشان ساطع می گشت.نوری در

آن شب از سمت حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید.تخت پادشاهان

سرنگون شد،و همه آنان در ان روز لال بودندو نمی توانستند سخن بگویند.

مقرب و ارواح اصفیای پیامبران در هنگام ولادت ان حضرت حضور یافتند، و

رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند،و ابریقهاو تشت از طلا و نقره و زمرد

بهشت حاضر کردند و برای حضرت آمنه شربت ها از بهشت آوردند که او بیاشامد.

ان حضرت را بعد از

شدن دعای ایشان در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن

بیماران۲.سخن گفتن ان حضرت با حیوانات۳.آگاهی بر همه لغات و قدرت بر سخن

گفتن به همه آنها۴.مهر نبوت بر پشت مبارکش جای گرفته بود و نور ان بر نور

آفتاب زیادتی می کرد.۵.آب از میان انگشتان مبارکش جاری شد، به قدری که جمعی

سیراب شدند.۶.سنگریزه در دست مبارکش تسبیح می گفت، و مردم می

شنیدند.۷.وجود مقدسش در آفتاب سایه ای نداشت.۸.هرگاه آب دهان مبارک به چاهی

می افکند در آن چاه برکت به هم می رسید و پر از آب می شد. آب دهان مبارک

را به هر صاحب دردی می مالید شفا می یافت.۹.دست مبارک آن حضرت به هر طعامی

که می رسید با برکت می شد و از آن طعام جماعت کثیری را سیر می کرد.۱۰.هر

گاه بر زمین نرمی راه میرفت جای پایش نمی ماند .

ولادت آن حضرت روز شریف و با برکتی است که از قدیم الایام صالحین از آل

محمد«صلی الله علیه و آله و سلم» حرمت آن را نگاه داشته اند، و حق آن را

ادا کرده و روزه گرفته اند.کسی که روز ۱۷ ربیع الاول را روزه بگیردخداوند

متعال ثواب یکسال روزه را .