پاسخ:

با سلام خدمت شما دوست گرامی

چند مطلب:

- از نظر دینی، حضور زن در اجتماع با رعایت شرایطی مانند حفظ عفت و شان زنان، مجاز و بلکه در برخی زمینه ها لازم است.

- بنابراین این چنین نیست که نقش زن صرفا محدود به مسئولیت های خطیر منزل باشد، بلکه در شرایطی می تواند و باید در جامعه نیز حضور یابد. البته باید توجه داشت که شان اموری مانند تربیت فرزند، قطعا از بسیاری از اموری که تحت عنوان شغل اجتماعی مطرح می شود، بالاتر و مهم تر است.

- مسئله دیگر این است که حضور زن در جامعه نباید به نحوی باشد که موجب پیامدهای ناگوار دیگری بشود. به عبارت دیگر، حضور اجتماعی زن نباید به ایجاد مشکل در ساختار و افراد جامعه منتهی شود. این مشکلات می تواند برای هر دو گروه مردان و زنان پیش بیاید.

از سویی حضور نامناسب زنان در جامعه زمینه ساز ایجاد انحراف در مردان می شود و از این جهت برای مردان مناسب نیست که زنان چنین در جامعه حضور بیابند.

از سوی دیگر، برای خود زنان نیز مناسب نیست که به نحوی در جامعه حضور یابند که بیش از آنکه انسان بودن آنها مورد توجه باشد، جنسیتشان مورد توجه باشد و بیش از آن که کرامت انسانی آنها مورد احترام واقع شود، به آنها به عنوان یک کالای جنسی نگریسته شود.

بنابراین حضور نامناسب زنان در جامعه هم به ضرر زنان است و هم به ضرر مردان.

- مطلب دیگر اینکه، رعایت استانداردهای دینی و اجتماعی در نحوه تنظیم روابط و حضور اجتماعی منحصر در زنان نیست و مردان نیز برای حضور اجتماعی باید اصولی را رعایت کنند و اساسا حضور اجتماعی (چه برای زن و چه برای مرد) بایسته هایی دارد که باید توسط همگان رعایت شود.

- در باب نیت زنان در مهربان بودن و عاطفی بودن نسبت به دیگران نیز باید به دو مطلب توجه کرد:

نخست اینکه چنین نیت انسان دوستانه ای از سوی همه انسان ها وجود ندارد بلکه گروهی واقعا ابراز این احساسات را وسیله ای برای مقاصد دیگر می دانند. هر چند افرادی مانند شما هم وجود دارند که واقعا نیت پاک و خیرخواهانه ای دارند.

دوم آنکه، بر فرض هم نیت صادقانه و خیرخواهانه وجود داشته باشد، تنها نیت برای خوب بودن یک عمل کافی نیست بلکه باید نتیجه آن را نیز در نظر گرفت. اگر نیت ما، نیت خوبی باشد ولی تاثیر و نتیجه ای که عمل ما دارد، منفی باشد، باز هم ما باید از عمل خود اجتناب کنیم و آن را به نحوی انجام دهیم که آن مفاسد را نداشته باشد.